Z serii - egzystencjalne rozterki z zakresu bibliofilii

Z radością niejaką mogę oznajmić, że w wieku lat dwudziestu sześciu jestem osobą względnie pogodzoną ze światem. Nie szukam sensu życia (im bardziej się go szuka, tym trudniej znaleźć), nie roztrząsam popełnionych błędów ani złych decyzji (rzeczą ludzką jest błądzić, sou....). Hip hip hurrra...ale jednak nie do końca.


Bo na polu czytelniczym nadal przeżywam rozterki, wątpliwości oraz niekiedy prawdziwe dramaty o wpływie ogromnym na moją egzystencję. A oto i największy z nich - jaką książkę wybrać do przeczytania??


Proszę się nie dziwować i nie śmiać, bo ja to pisze jak najbardziej serio. Rozmyślania na wyżej wymieniony temat zajmują mi naprawdę dużo czasu. Dawno dawno temu, gdy jedynym właściwie źródłem książek były biblioteka miejska oraz regał rodzinny czytało się po prostu to, co było. Co mama polecała albo litościwa bibliotekarka odłożyła "z nowości". Książkę na własność kupowało się raz na sto lat, z braku funduszy własnych. Sytuacja średnio sprzyjająca rozwojowi intelektualnemu, ale przynajmniej nie trzeba się było tyle zastanawiać.

Sporo się zmieniło od tamtego czasu, bo i fundusze są, i zaopatrzone księgarnie na każdym kroku, kontakty społeczne się rozwinęły więc co i rusz ktoś coś poleca. No i internet, żeby być na bieżąco z nowościami. Sporo się zmieniło i zaczęły się schody. No bo skoro - jak twierdzi wujek google - w czasach nowożytnych wydano około 130 milionów książek (całe szczęście, że nie policzyli starożytnych papirusów...) to jak ja biedna mam z tego wszystkiego coś wybrać??
Oczywiście, wszystkich po polsku nie wydano, ale książek w rodzimym języku i tak uzbierałoby się więcej, niż człowiek jest w stanie w ciągu życia przeczytać.

Jako osoba, która bardzo-bardzo chciałaby uchodzić za inteligentną, tudzież oczytaną tudzież znającą się na literaturze staram się czytać książki jak najróżniejsze. Książki różnych epok, różnych gatunków, klasykę i literaturę popularną, beletrystykę i pozycje naukowe. No i powiedzcie mi teraz - jak to wcielić w życie, które jest z góry ograniczone czasowo a ponadto charakteryzuje się tym, że nie polega tylko na przyjemnościach, więc spędzić go całego na lekturze i tak nie można? Jak w te małe skraweczki wolnego czasu, które pozostają między pracą, snem i obowiązkami różnymi wcisnąć wszystkie książki które ABSOLUTNIE trzeba poznać? Nie da się, no po prostu się nie da i to jest wielki ból i smutek ogromny.

A ja chciałabym przeczytać wszystko, co u brata na półce stoi i z Fabryki Słów pochodzi, aby tym samym stać się specjalistą od fantastyki. I całe "W poszukiwaniu straconego czasu" Prousta, co pewnie zajmie mi parę miesięcy bez żadnej innej lektury. I wszystkie książki Zygmunta Freuda, bo jakoś mi tak nieswojo z tym dyplomem magistra psychologii i znajomością li i jedynie 'Wstępu do psychoanalizy". I wszystkie książki Virginii Woolf. I podręczniki medyczne, żeby mieć chociaż jeden procent wiedzy, jaką mają lekarze. I mogę tak wymieniać bez końca.

Chciałabym też przeczytać wszystko, co już stoi na mojej półce, czeka na swoją kolej - i co przysparza mi kolejnych zmartwień i kolejnych siwych włosów. Bo mam tego ciut za dużo. Jestem zakupoholikiem i nabyłam swego czasu nadmierne ilości książek, a teraz one wszystkie krzyczą do mnie : "Mnie! Mnie! Mnie przeczytaj! Ja chcę być pierwsza!". Zawsze, kiedy podchodzę do swojego regału, gwarantowane jest, że spędzę przy nim nawet i pół godziny, dokonując życiowego wyboru "która teraz". Ostatnio mam poważne problemy z podejmowaniem decyzji, pobiłam więc swój rekord i czytam 4 książki jednocześnie :
- "Pożądanie" Elfriede Jelinek - wyjątkowo ciężka i brutalna, więc czytam tylko w domu, kiedy nie jestem zmęczona i mogę się skoncentrować
- książkę z zakresu psychologii - też tylko w domu, bo wymaga spokoju a poza tym jakoś nie mam ochoty dzielić się z pasażerami metra informacją, co mam w głowie nie tak
- "Siekierezadę' Stachury - jakoś tak spontanicznie zapragnęło mi się
- "Kobietę w czasach katedr" - to w ramach poszerzania horyzontów myślowych oraz ubogiej wiedzy historycznej


Przynajmniej tyle, że książki różnotematyczne. Nie pomylą się. Nie wykluczam, że dzisiaj dodam do listy kolejną.

Jest takie powiedzenie, że jak człowiek nie ma problemów, to zawsze sobie jakieś wymyśli, więc ja też sobie wymyśliłam. Ale też się staram go konstruktywnie rozwiązywać. Niedawno na przykład stwierdziłam, że chrzanię wybieranie książki i zabrałam się po raz bodajże piąty za Sagę o Wiedźminie. A co :)

Miłego dnia  życzę.